จะกล่าวสรรพคุณแห่งขิงสดนั้น มีรสอันหวานร้อน รู้ให้เจริญซึ่งอายุ แลรู้แก้ปากคอมิสบาย แลแก้โรคอันบังเกิดแต่ทรวง รู้บำรุงเพลิงธาตุ แก้เสมหะแลลมอันทพฤกษ์ รู้สกดลมลงไปสู่ทวารเบื้องต่ำ รู้กระทำให้อาหารงวด รากนั้นมีรส เผ็ด ร้อน ขม รู้แก้โรคอันบังเกิดแต่ทรวง รู้กระทำให้ผิวหนังนั้นสดชื่น รู้แก้ลมแลเสมหะ รู้กระทำให้เสียงเพราะ รู้ฆ่าตัวพยาธิแลพรรดึก กระทำให้รู้รสอาหาร แลแก้ลมอันแน่นอก แลลมอันกลิ้งไปมาในอุทร แลรู้แก้บิดอันตกโลหิตดุจสีขมิ้น ผลนั้นรู้แก้ไข้อันหนาวสท้าน ดอกนั้นรู้แก้ตาเปียกแฉะ ต้นนั้นรู้แก้นิ่วเบาหยด กล่าวสังเขปคุณขิงสดสิ้นเท่านี้(๙) จะกล่าวสรรพคุณแห่งสค้านต้นนั้น รู้แก้แสมหะแลโลหิต ใบนั้นรู้บำรุงเสมหะแลโลหิต แลแก้โรคอันบังเกิดแต่ทรวง แลแก้ไข้อันประกอบไปด้วยหืด ​รู้ทำลายเสียซึ่งพรรดึก กล่าวสังเขปคุณสะค้านมาสิ้นแต่เท่านี้