sahip oldukları şeylerde biraz bencil davranıyorlarmış. Bir gün, Ali ve Ayşe, beraber oyun oynamaya karar vermişler.Birlikte oynarken, Eymen’in elindeki oyuncak araba Ayşe’nin dikkatini çekmiş. Ayşe, Eymen’in oyuncağı elinden bırakmasını beklemeden almak istemiş. Eymen daha oyunu bitmeden elinden oyuncağı alınınca ağlamaya başlamış. Eymen, Ayşe’yi oyununu bozduğuna ikna etmeye çalışmış ama bir türlü başaramamış. Ayşe “Ben bu oyuncağı çok beğendim o yüzden ben oynayacağım, sana veremem” diyormuş.Tam o sırada, yanlarına mahalledeki komşularından yaşlı bir amca gelmiş ve ne olduğunu sormuş. Çocuklar yaşlı adama olanları anlatmışlar. Yaşlı adam gülümsemiş ve şöyle demiş: “Siz iki arkadaşsınız ve arkadaşlık birbiri ile paylaşmayı gerektirir. Paylaşımın gücüyle her şeyi daha iyi yapabilirsiniz.”Eymen ve Ayşe, yaşlı adamın sözlerini dinlemişler ve birbirleriyle paylaşmaya karar vermişler. O günün akşamında, Ayşe Eymen’e küçük bir hediye vermiş ve Eymen’de Ayşe’ye bir şeker vermiş.Birkaç gün sonra, Eymen’in evine ziyarete gittiğinde, Eymen’in annesi onlara bir yemek yapmış. Ancak yemekte yeterli yiyecek yokmuş. Eymen, Ayşe’ye yemeğin az olduğunu söylemiş ve Ayşe hemen birkaç meyve getirmiş. Böylece, ikisi de yemeklerini paylaşmışlar ve doydukları için mutlu olmuşlar.