Każdej nocy, gdy inni ludzie odsypiali spokojnym snem, Andrzej zasiadał przy swoim starym, rozpadającym się stole, otoczony stertami pustych butelek piwa. To było jego schronienie, jego ucieczka od rzeczywistości.Jednakże, pewnej nocy coś zmieniło się w atmosferze. Andrzej usłyszał ciche stukanie, jakby ktoś delikatnie pukał do jego drzwi. Ignorując to, wlał sobie kolejne piwo. Stukanie powtórzyło się, tym razem głośniej i bardziej niecierpliwie. Andrzej wzruszył ramionami i otworzył butelkę, starając się zagłuszyć dźwięk.Kiedy już myślał, że cisza zapanowała, usłyszał skrzypienie schodów. Ktoś lub coś zbliżało się do jego pokoju. Zatrzymał się na moment, a następnie ciężkie kroki znów rozbrzmiały, coraz bliżej i bliżej.Andrzej spojrzał na swoje puste butelki, zaczynając odczuwać paniczny strach. Czy to był efekt alkoholu czy może coś innego? Wtem drzwi do jego pokoju otworzyły się gwałtownie, a w świetle zmatowionego księżyca ujrzał postać, która wylewała z siebie falę ciemności.Wtedy zrozumiał. To, coś czaiło się w cieniu, było jego własną duszą, pogrążoną w alkoholowej otchłani. Każde wypite piwo przywoływało coraz większą ilość jego złych uczuć, jego demony.Zapatrzony w oczy swojej niewyobrażalnej przeszłości, Andrzej dostrzegł, jak ciemność pochłania go stopniowo. Jego krzyk zagłuszony został przez wietrzną ciszę, a jedyne, co pozostało, to echo jego własnego upadku. Następnego dnia, gdy słońce wzeszło, dom Andrzeja stał pusty, a jedynymi świadkami jego upadku były puste butelki piwa, rozrzucone po podłodze.